Ontmoetingen – Remko

Het moet ergens eind jaren negentig geweest zijn. Ken je die tijd? Iedereen was een beetje gespannen over de komende eeuwwisseling, de kunstwereld was financieel op zijn retour en computers begonnen gewoon te worden.
In die tijd begon ik me te oriënteren op een studie compositie en orkestratie en kwam uiteindelijk in het pittoreske Zwolle uit. Het conservatorium – een oud klooster – was al een museum op zich, maar de weg ernaartoe – vanuit de trein naar het conservatorium – was iedere dag weer net een film.

Na mijn vooropleiding van een jaar begon het avontuur pas echt.
Ik zat bij een stelletje losgeslagen talenten in de klas. Zo was er een concertpianist, een dirigent in opleiding, een klavecinist, een wat oudere meneer en iemand die muziek schreef in kerkbankjes. Het formaat papier wat hij gebruikte was dan ook precies het formaat dat paste qua hoogte van zo’n ouderwetse bank.

Remko WindRemko heette hij. “Remko Ruft” noemde hij zichzelf. En omdat ik zijn achternaam nog niet gehoord had begreep ik maar weinig van de grap. De rest van de klas moest er erg om lachen. Ik ook, toen ik hoorde dat  zijn achternaam Wind was . . .

Het ging niet zo goed met mijn muziektheorie. Ik vond dat allemaal maar onnodig. Remko was me zeer behulpzaam en ontzettend handig met die muziektheorie. In de mysterieuze kloostergangen van het conservatorium stimuleerde hij me, met zijn gortdroge humor, om hierover eenvoudiger te denken. Kleine stapjes. Hiervoor ben ik hem ontzettend dankbaar.

Het viel me óók op hoe fantastisch hij piano kon spelen. De hele klas was altijd onder de indruk van zijn muzikaliteit. Nog steeds is men altijd zwaar onder de indruk, ik ook. Veel mensen kennen hem zo onderhand als toetsenist maar onderschat zijn compositorische kwaliteiten niet! Hij is echt een toptalent en een multi-instrumentalist. Straks ga je hem horen in de Oosterpoort! 14 oktober, 20:30! Wees erbij!

Ouder worden, een proces vol wonderen

Ouder worden, iets wat ik van kinds af aan al wilde. En nog stééds geniet ik van alle ontwikkelingen – ook al zijn deze af en toe heftig. Iedere nieuwe dag zit weer vol met leerzame momenten.
Iedere grijze haar is voor mij een indicatie voor de kleine stapjes die alle inzichten verdiepen. Een rustpunt voor de turbulente perceptie en intenties van de persoonlijkheid. Niet alleen maar de mijne maar iets wat iedereen zichzelf gewoon mag gunnen.

Arnold Veeman Ouder Worden

Met name ons taalgebruik bewijst dat wij, als zoogdieren, zijn ingesteld op het herkennen en gebruiken van patronen uit onze omgeving. Simpelweg vanwege het feit dat we streven naar eenvoud, balans en overzicht – net zoals onze medemensen die zich hoger op de culturele ladder bevinden. Mensen die streven naar één zijn met de natuur in plaats van het bevechten en het pogen tot het bedwingen hiervan. Voor hen is ouder worden iets wat volledig geïntegreerd is binnen hun cultuur, echter op een compleet andere manier dan hoe wij hier, over het algemeen, mee omgaan.
Dit is precies waardoor m’n muziek is wat het is: – tekstueel en muzikaal metaforisch; historisch refererend; coloristisch en tóch transparant. Ik voel een noodzaak om alle processen van een leven een allesomvattende plaats te geven ín dit leven. Óók het ouder worden hoort hier bij, vanzelfsprekend.

Echter…
Vandaag kwam er een pracht van een lijstje voorbij met alternatieven voor ouderwetse woorden. Woorden waarmee ik me, als 44 jarige, graag bedien. Sterker nog, een compressie van betekenissen, samengevat in één woord interesseren me mateloos. Ze zijn vaak constructief en uitermate relevant.
Waarom? Omdat het de rijkdom, kwaliteit en creativiteit onderstreept van onze cognitieve vermogens en vaardigheden. Of deze nou streektaal-gerelateerd is of dat deze gebaseerd is op de jongere – gefabriceerde en geagglomereerde – Nederlandse handelstaal, het boeit me mateloos zonder dat ik de pretenties heb dat ik onze taal tot in de puntjes beheers. Jan Siebo wijst me af en toe op dingen . . . die niet relevant zijn voor dit verhaal 😉

Heel soms vraagt iemand aan mij wat ik nou precies bedoel en wil met dit alles – de herwaardering van onze woordenschat en onze streektalen. Laten we het voor nú houden op dat koddige lijstje. Een bijzondere getuigenis van overbodig gewaand taalgebruik welke, in modieus opzicht, een opleving verdient!

p.s. aankomende zaterdag is er weer Toes Toavel waarbij taal, beeldende kunst en muziek samenkomen op de, voor ons kenmerkende en huiselijke manier. Er zijn nog 4 stoelen vrij, dus je bent welkom!

Stuur een mail: eten@toestoavel.nl
of bel: 06 54 750 288

Zunder woorden

Turbulente tijden maken me stil van ontzag. Ik weet wel waarom, maar ik druk me liever uit in de muziek.
Zunder woorden, voor wie het voelen kan:

Recensie Optreden Slottuintheater


Vandaag stond er een kort maar krachtige recensie in de Nieuwsbode van Zeist + een video van #Lalala gemaakt door Marcus Kingma:

Zeist – Het was een bijzonder geslaagde samenwerking tussen de Surinaams/Groningse singer-songwriter Arnold Veeman en de Utrechtse bigband, vrijdagavond in het Slottuintheater. Lees verder

Moet je kijken!

Marcus Kingma pakte de sfeer met een opname van Nekstoe Mie zoals we dit speelden in het mooie Slottuintheater in Zeist.