Hier, op het Grunneger platteland kan het flink stormen, onweren of vliegt er ineens een gevechtsvliegtuig met donderend geweld over. Op een ander moment is de stilte aan zet… een stilte die nooit écht stil is. Vogels, het geritsel van blaadjes en spelende kinderen in de verte zorgen voor een geruststellende versterking van deze stilte. Helemaal alleen ben je hier niet. Een goeie drummer verstaat dit. De subtiliteit bespelen waarin alle windrichtingen geoorloofd zijn en aan de andere kant de donderende duidelijkheid om alles weer op het juiste spoor te zetten.
Tijdens een overrompelend concert keek ik even achter me en stond ik oog en oog met Elmer. De motor van de band. Vuurwerk was niet nodig; wat een interessant geweld speelde zich daar achter mij af!
Bij het tweede lied – Mien Lutje Laif – nam zijn veelzijdigheid volledig de grip op zowel de band alsook het publiek. Helemaal alleen ben je hier niet. Elmer sloeg zich letterlijk op een fenomenale manier door de hele avond heen.
Afgelopen weekend hadden we een repetitie voor ons komende concert – 14 oktober in de Oosterpoort. Dit keer in een repetitieruimte die mij erg na is; namelijk, bij mij thuis. Ook hier nam hij weer, op een kenmerkende manier, helemaal zijn ruimte in. Zijn speelse vindingrijkheid is zéér aanstekelijk. Hij zorgt dat alles precies de juiste richting op gaat. En dat zijn nogal wat windstreken die hij uithaalt. Laat jij je wegblazen of meevoeren 14 oktober om 20:30 in de Oosterpoort? Mis dit niet!