Het was een fris en vroeg voorjaar. De opwinding voor de lente hing in de lucht en een spannend avontuur lag op de loer. Het was eind maart toen ik fietste naar de allereerste repetitie met The New European Jazz Collective. Rob Spelberg, een kameraad van me is dirigent van deze club en hij had me gevraagd om mee te doen bij hun CD presentatie. Deze presentatie zou plaatsvinden in dé jazzclub van Berlijn ‘B-Flat’.
De repetitie was van een zeldzaam hoge kwaliteit. Aftikken en gaan; en wel zo dat het al bijna perfect klonk. Rob gaf nog een paar kleine aanwijzingen en het stond, als een huis. De gedrevenheid van alle spelers viel direct op. We repeteerden in een hele kleine ruimte aan de Westhafenstraße 1, een gebouwtje wat ingericht was als oefenruimte voor de gemiddelde band. Wij zaten daar met 18 man. Één van die mannen viel me al op vanwege een opvallend wendbare manier van spelen. Bijna compromisloos, maar zijn sympathieke houding doet die connotatie geen eer aan.
Na de geslaagde repetitie en met een voldaan gevoel ging iedereen naar zijn verblijfplaats, ergens in Berlijn.
De avond viel en langzaamaan voelde ik ook de bekende “gezonde spanning” opkomen. Vanavond ging het gebeuren . . . ik verbleef op nog geen steenworp afstand van de ‘B-Flat’. De straatlantaarns gingen aan toen ik de deur uit ging. De gedachten dwaalden af naar de mooie repetitie en de bijzondere ontmoeting met de fantastische trompettist. Ik liep de deur van de ‘B-Flat’ binnen en ik liep ‘m vol tegen het lijf! “ja, moi!” zei ik, we gaven elkaar een hand. “Libbe”, zei hij.
We namen alle stukken nog kort door voordat de deuren van de zaal open gingen. De zaal was schaars verlicht, kaarsjes op de tafels en het was nog helemaal leeg. Binnen een half uur zat het echter stamp en stampvol! Het feest kon beginnen. Na die tijd hebben Libbe en ik elkaar nog gesproken. Een gezamenlijk project, dat moest er maar van komen vonden we allebei. Toen ik naar huis liep voelde ik een soort van trots; of beter omschreven misschien: magie. Die magie voel ik nog steeds als Libbe en ik het podium delen. Deze man deelt zijn passie op een heel bijzondere manier, eentje die ik nog niet eerder ervaren had tot nu toe. Eric Vloeimans eat your heart out! 😉
Neem de kans om dit te ervaren. In de Oosterpoort, 14 oktober om 20:30! Wees erbij want ik brand van nieuwsgierigheid of jij dit ook zo voelt!